Zgodnie z rozporządzeniem z dnia 30 maja 2014 roku, do Podstawy programowej wychowania przedszkolnego dla przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego włączono obszar Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym. Dzięki temu rozporządzeniu, dzieci w Polsce mają możliwość bardzo wczesnego rozpoczęcia bezpłatnej edukacji językowej w trybie instytucjonalnym. Wdrożenie uchwalonych zmian odbywa się etapowo. W roku szkolnym 2014/2015 realizacja zajęć językowych nie była obowiązkowa, w roku 2015/2016 obejmie ona już wszystkie grupy pięciolatków, a od września 2017 roku zacznie obowiązywać także pozostałe grupy przedszkolne.
Nie wszyscy jednak zgadzają się, że tak wcześnie rozpoczęta nauka języka obcego przynosi pozytywne rezultaty. W mediach prezentowane są dwie przeciwstawne opinie na ten temat. Pierwsza z nich głosi, że im wcześniej dziecko będzie mieć kontakt z językiem obcym, tym wyższy poziom biegłości osiągnie w przyszłości. Propozycji wczesnego rozpoczęcia edukacji językowej miałaby towarzyszyć możliwość nauki języka jako drugiego, przyswojenia go podobnie jak języka ojczystego.
Zgodnie z drugą opinią, naukę języka obcego powinno się rozpoczynać, kiedy dziecko sprawnie posługuje się już mową ojczystą i jest gotowe by przystąpić do nauki czytania i pisania. Gotowość tę dziecko osiągnąć miałoby około 6 roku życia. Mimo że teza ta została obalona przez większość badaczy, jest ona wciąż żywa w obiegu popularnym.
Z punktu widzenia psycholingwistyki, procesy przyswajania języka obcego w trakcie edukacji przedszkolnej zbliżone są do tych, zachodzących w ramach nauki języka ojczystego. Czynnikiem hamującym te procesy jest ograniczony dostęp do języka obcego – dlatego tak ważne w skutecznym nauczaniu jest częste (nawet kilkanaście godzin tygodniowo) wystawianie dziecka na kontakt z językiem (np. poprzez słuchanie i naukę wierszyków, piosenek, etc.).
Dzieci, które mają kontakt z językiem obcym od wczesnego dzieciństwa mają szansę przyswoić sobie wymowę podobną do tej, którą posiadają rodzimi użytkownicy języka.
Przystępując do edukacji językowej małego dziecka należy pamiętać o kilku podstawowych kwestiach związanych cechami dzieci opisanymi w ramach psychologii rozwojowej. Ważne jest, by:
- zachęcać dziecko do zabawy połączonej ze spontaniczną aktywnością językową
- dbać o twórcze używanie języka, wykraczające poza najpopularniejsze zwroty
- rozwijać w dziecku motywację wewnętrzną – nauka musi sprawiać przyjemność, być urozmaicona, angażować dziecko wielozmysłowo
- kłaść większy nacisk na znaczenie niż na prawidłowość formy
- zwracać szczególną uwagę na informacyjną i komunikacyjną rolę języka, korzystając w tym celu z różnorodnych technologii wspomagających proces uczenia się
- stopniowo poszerzać zakres materiału, zachowywać ciągłość nauczania, by dziecko, zamiast stać w miejscu, zdobywało wciąż nowe umiejętności
- chwalić dziecko za każde podejmowane przez nie próby przezwyciężania pojawiających się problemów językowych
- nie wymagać od dziecka doskonałości językowej i pełnej skuteczności komunikacyjnej
- zdawać sobie sprawę z możliwych spadków efektywności przyswajania nowych informacji przez dziecko
- kształtować wysoką samoocenę dziecka, zwracając uwagę na jego postępy i szczególne umiejętności
- wspierać próby samodzielnego doskonalenia umiejętności językowych