Metoda Helen Doron przeznaczona jest głównie dla dzieci, nawet tych najmniejszych, oraz dla młodzieży. Zakłada się, że w zajęciach uczestniczyć mogą niemowlęta już od trzeciego miesiąca życia. Istnieją również grupy adresowane do młodzieży do 19 roku życia. Nauka odbywa się tu głównie poprzez zabawę, osłuchiwanie dzieci z językiem oraz nakłanianie ich do naśladowania wypowiadanych przez lektora dźwięków. Sposób ten miał być z założenia najbliższy opanowywaniu przez dziecko rodzimego języka.
Metodę nauki języka obcego tak jak mowy ojczystej opracowała w 1985 roku brytyjska lingwistka Helen Doron. W Polsce metoda Helen Doron zagościła na dobre już w 1999 roku.
Założenia metody
Poznawanie języka obcego metodą Helen Doron odbywa się niejako przy okazji, w czasie zabawy, ćwiczeń ogólnorozwojowych i interakcji z nauczycielem. Lektor w czasie zajęć posługuje się tylko i wyłącznie językiem obcym. Takie „zanurzenie” w języku pozwala dzieciom przyzwyczaić się do jego melodii, skłania do powtarzania i zapamiętywania słyszanych struktur oraz podejmowania twórczych działań mających na celu osiągnięcie porozumienia. Zdania wprowadzane przez nauczyciela są tłumaczone poprzez zaaranżowany kontekst sytuacyjny, ekspresję (intonację, mimikę, gestykulację, etc.), wykorzystywanie ilustracji oraz realnie istniejących przedmiotów. Dzieci są pozytywnie motywowane i chwalone za każdy podjęty wysiłek. Korekta występujących błędów odbywa się w sposób maksymalnie łagodny. Długość i częstotliwość zajęć zależy od wieku dzieci i ich zdolności koncentracji. Zazwyczaj przyjmuje się zasadę jednego lub dwóch 30-60-minutowych spotkań w tygodniu.
Co istotne, dzieci mają do czynienia z obcym językiem nie tylko na zajęciach z lektorem, ale również w domu. Przygotowane nagrania oraz aplikacje multimedialne powinny im towarzyszyć w wielu czynnościach, w czasie odpoczynku, zabawy, jedzenia czy przed zaśnięciem. Są to obcojęzyczne piosenki, wierszyki, gry i zabawy.
Początkowo gramatyka jest przyswajana tylko poprzez użycie języka. W miarę postępów, wprowadzane są także ćwiczenia gramatyczne. Kiedy dziecko nauczy się już w miarę swobodnie komunikować, nauczyciel wprowadza kolejne etapy kursu – naukę czytania i pisania.
Zalety i wady metody Helen Doron
Metoda Helen Doron ma bardzo wiele niekwestionowanych zalet. Wielu rodziców obawia się jednak, że tak wczesne rozpoczynanie nauki języka może mieć negatywne skutki na ich pociechy. Tymczasem, lingwiści przekonują, że wczesny kontakt z językiem obcym doskonale wpływa na rozwój intelektualny dziecka i umożliwia mu biegłe, a przynajmniej bardzo swobodne posługiwanie się drugim językiem.
Zalety:
- zajęcia odbywają się w bardzo niewielkich, kilkuosobowych grupach – nauczyciel może więc traktować każde z dzieci indywidualnie i dostosowywać się do każdego z nich z osobna
- nauka odbywa się poprzez zabawę w przyjaznym dla dziecka środowisku
- dzięki tak wczesnemu rozpoczynaniu przygody z językiem obcym, dziecko ma możliwość osiągnięcia w nim biegłości
- ze względu na możliwości dziecięcego mózgu, nauka jest bardzo efektywna
- metoda ta stymuluje dziecko do aktywnego uczestnictwa w zajęciach, angażuje, skłania do samodzielnego formułowania swoich myśli
- wszystko ma tu swój czas – dziecko nie jest przymuszane do mówienia ani oceniane/karane za brak postępów
- nauka ma być przede wszystkim przyjemnością; dodatkową motywacją do poszerzania umiejętności są pochwały, jakie dziecko otrzymuje za każdą podjętą próbę pełniejszego uczestnictwa w zajęciach
Wady:
- w przypadku najmłodszych dzieci wymagana jest obecność rodziców w czasie zajęć (nie jest to oczywiście wada z punktu widzenia dziecka, ale dla wielu pracujących rodziców uczestnictwo w każdej lekcji może być kłopotliwe)
- wymaga aktywności oraz systematyczności ze strony rodziców – ważne jest, by dziecko miało w domu regularny kontakt z językiem, na przykład za pośrednictwem kursowych multimediów